Üstün Dökmen’in yeni kitabı yayınlandı. Direksiyon romanında, usta yazar insanın en çok düşündüğü mutluluk, aşk gibi konuları sürükleyici bir yol hikayesi olarak kaleme almış.
Sanırım roman’nın en iyi açıklayan cümlede kitabın tanıdım bülteninde yer alan aşağıdaki cümle gibi duruyor. 🙂 Kitabada bu ismin verilme sebebi sanırım çok iyi anlatıyor ve aslınsa bu cümle bile birçok şeyi düşünmemiz için bizlere fırsat sunuyor.
“Ben niçin sürekli çember çiziyorum? Gittiğim yol direksiyonuma benziyor. Ben mi çiziyorum çemberi, yoksa birisi mi çizdiriyor? Direksiyonumun patronu kim?”
Ateş, Canbal’a,
“Kuyunun etrafında dönen beygirlerin gözlerini, günü, gece sansın diye mi bağlıyorlar?” diye sordu.
“Yok, gözlerini bağlamalarının asıl sebebi, ileriye gittiğini sanması içindir. Eğer gözleri bağlı olmazsa beygir, aynı noktanın etrafında dönüp durduğunu anlar, bir süre sonra da durur, dönmeyi bırakır. Gözleri bağlı olduğu için döndüğünü fark edemez, çevredeki manzaranın hep aynı kaldığını anlayamaz, sürekli ileriye doğru gittiğini zanneder,” dedi.